นิยายดิสโทเปียกำลังมาแรง ยอดขาย“1984” บาคาร่าออนไลน์ของจอร์จ ออร์เวลล์ และ “The Handmaid’s Tale” ของมาร์กาเร็ต แอตวูด พุ่งสูงขึ้นตั้งแต่ปี 2559 ดิสโทเปียสำหรับผู้ใหญ่วัยหนุ่มสาว – ตัวอย่างเช่น“The Hunger Games” ของซูซาน คอลลินส์, “Divergent” ของเวโรนิกา ร็อธ , “The Giver” คลาสสิกของลัวส์ โลว์รี – เคยขายดีที่สุดมาก่อน
และด้วย COVID-19 โทเปียที่มีโรคต่าง ๆ ได้มีชีวิตใหม่ Netflix รายงานความนิยมที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วสำหรับ “Outbreak,” “12 Monkeys” และอื่นๆ
ความนิยมนี้ส่งสัญญาณว่าผู้คนคิดว่าตอนนี้พวกเขาอยู่ในโลกทัศน์หรือไม่? รูปภาพที่น่าสยดสยองของจตุรัสในเมืองที่ว่างเปล่าสัตว์ป่าที่เดินเตร่ถนนและตู้กับข้าวที่ยาวหลายไมล์แนะนำสิ่งนี้อย่างแน่นอน
เราต้องการเสนอมุมมองอื่น “ดิสโทเปีย” เป็นคำที่ทรงพลังแต่ใช้มากเกินไป ไม่ใช่คำพ้องความหมายสำหรับช่วงเวลาที่เลวร้าย
คำถามสำหรับเราในฐานะนักรัฐศาสตร์ ไม่ใช่สิ่งที่ไม่ดี (พวกเขาเป็น) แต่วิธีที่รัฐบาลดำเนินการ การจัดการกับวิกฤตที่ย่ำแย่ของรัฐบาล แม้จะสร้างความคลั่งไคล้และบางครั้งก็เป็นหายนะ แต่ก็ไม่ถือเป็นโทเปีย
การบังคับโดยชอบด้วยกฎหมาย
ดังที่เราโต้เถียงในหนังสือของเรา ” เอาตัว รอดและต่อต้าน: คู่มือขั้น สุดท้ายสำหรับการเมืองดิ สโทเปีย” คำจำกัดความของโทเปียเป็นเรื่องการเมือง
ดิสโทเปียไม่ใช่สถานที่จริง เป็นการเตือน ซึ่งมักจะเกี่ยวกับสิ่งเลวร้ายที่รัฐบาลกำลังทำอยู่หรือสิ่งที่ดีที่รัฐบาลไม่ทำ โทเปียที่เกิดขึ้นจริงเป็นเรื่องสมมติ แต่รัฐบาลในชีวิตจริงสามารถเป็น “ดิสโทเปีย” ได้ เช่นเดียวกับในนิยายที่ดูมาก
การกำหนดโทเปียเริ่มต้นด้วยการกำหนดลักษณะของธรรมาภิบาล รัฐบาลที่ดีปกป้องพลเมืองของตนอย่างไม่บีบบังคับ ร่างกายอยู่ในตำแหน่งที่เหมาะสมที่สุดในการเตรียมตัวและป้องกันภัยธรรมชาติและความน่าสะพรึงกลัวที่มนุษย์สร้างขึ้น
รัฐบาลที่ดีใช้สิ่งที่เรียกว่า “ การ บังคับโดยชอบด้วยกฎหมาย ” ซึ่งเป็นกำลังทางกฎหมายที่ประชาชนยินยอมที่จะรักษาความสงบเรียบร้อยและให้บริการต่างๆเช่น ถนน โรงเรียน และความมั่นคงของชาติ คิดว่าการบังคับที่ถูกต้องตามกฎหมายเป็นความตั้งใจของคุณที่จะหยุดที่ไฟแดง โดยรู้ว่ามันจะดีกว่าสำหรับคุณและคนอื่นๆ ในระยะยาว
ไม่มีรัฐบาลใดที่สมบูรณ์แบบ แต่มีวิธีการตัดสินความไม่สมบูรณ์ รัฐบาลที่ดี (ที่ไม่สมบูรณ์น้อยที่สุด) ได้รวมแกนขององค์ประกอบประชาธิปไตย ที่แข็งแกร่ง เพื่อตรวจสอบผู้มีอำนาจและสร้างความรับผิดชอบ พวกเขายังรวมถึงมาตรการทางรัฐธรรมนูญและการพิจารณาคดีเพื่อตรวจสอบอำนาจของคนส่วนใหญ่ การตั้งค่านี้รับทราบถึงความจำเป็นสำหรับรัฐบาล แต่หลักฐานที่ชี้ ให้เห็นถึง ความกังขาที่ดีในการให้อำนาจมากเกินไปแก่บุคคลหรือองค์กรใดบุคคลหนึ่ง
สหพันธ์การแบ่งอำนาจระหว่างรัฐบาลระดับชาติและระดับย่อยคือการตรวจสอบเพิ่มเติม ได้รับการพิสูจน์แล้วว่ามีประโยชน์เมื่อเร็ว ๆ นี้โดยผู้ว่าราชการและนายกเทศมนตรีของรัฐกลายเป็นผู้เล่นทางการเมืองที่แข็งแกร่งในช่วง COVID-19
โทเปียสามประเภท
รัฐบาลที่ไม่ดีขาดการตรวจสอบและถ่วงดุล และปกครองเพื่อผลประโยชน์ของผู้ปกครองมากกว่าประชาชน พลเมืองไม่สามารถมีส่วนร่วมในการปกครองตนเองได้ แต่รัฐบาล dystopian เป็นแบบพิเศษที่ไม่ดี พวกเขาใช้การบังคับที่ไม่ชอบด้วยกฎหมาย เช่น การบังคับ การคุกคาม และการ “หายตัวไป” ของผู้เห็นต่างเพื่อให้อยู่ในอำนาจ
แคตตาล็อกหนังสือของเรามีประเภทโทเปียหลักสามประเภท โดยพิจารณาจากการมีอยู่หรือขาดหายไปของสถานะการทำงานและปริมาณพลังงานที่มีอยู่
เช่นเดียวกับใน “1984”ของ Orwell รัฐบาลที่มีอำนาจมากเกินไปที่ละเมิดชีวิตและเสรีภาพส่วนบุคคล เหล่านี้เป็นรัฐเผด็จการที่ดำเนินการโดยเผด็จการหรือกลุ่มที่มีอำนาจเช่นพรรคเดียวหรือหน่วยงานกำกับดูแลองค์กร ตัวอย่างของรัฐบาลเหล่านี้มีอยู่มากมาย รวมถึงระบอบการปกครองที่กดขี่สังหารของอัสซาดในซีเรียและการปิดปากผู้ไม่เห็นด้วยและสื่อสารมวลชนในรัสเซีย
อันตรายใหญ่หลวงของสิ่งเหล่านี้คือ ตามที่บรรพบุรุษผู้ก่อตั้งประเทศของเรารู้ดีอยู่แล้ว อำนาจที่มากเกินไปในส่วนของบุคคลหรือกลุ่มบุคคลใดกลุ่มหนึ่งจำกัดทางเลือกและความเป็นอิสระของมวลชน
จากนั้นมีรัฐ dystopic ที่ดูเหมือนไม่มีอำนาจ แต่ยังคงเอาสิทธิมนุษยชนขั้นพื้นฐานออกไปผ่านกลไกตลาด เราเรียกสิ่งเหล่านี้ว่า ผู้ปฏิบัติงานและผู้บริโภครายบุคคลมักถูกเอารัดเอาเปรียบจากกลุ่มการเมือง-อุตสาหกรรม และสิ่งแวดล้อมและสินค้าสาธารณะอื่นๆ ได้รับผลกระทบ ตัวอย่างที่ดีคือWall-Eโดย Pixar (2008) ซึ่งประธานาธิบดีสหรัฐฯ ยังเป็น CEO ของ “Buy ‘N Large” ซึ่งเป็นบรรษัทข้ามชาติที่ควบคุมเศรษฐกิจ
ไม่มีตัวอย่างในชีวิตจริงที่สมบูรณ์แบบสำหรับสิ่งนี้ แต่องค์ประกอบต่างๆ มองเห็นได้ในchaebol – ธุรกิจครอบครัว – อำนาจในเกาหลีใต้ และในการสำแดงต่างๆ ของอำนาจทางการเมืองขององค์กรในสหรัฐฯ รวมถึงการเลิกจ้างสถานะบุคคลในองค์กร และเงินช่วยเหลือ จากบริษัทใหญ่ .
สุดท้ายนี้ มีภาวะ dystopia ที่เป็นธรรมชาติ ซึ่งมักเกิดจากการล่มสลายของรัฐบาลที่ล้มเหลว ดินแดนที่เป็นผลให้เปลี่ยนกลับเป็นศักดินาดั้งเดิม ไม่ถูกปกครอง ยกเว้นศักดินาเล็กๆ ที่ถือโดยชนเผ่า ซึ่งเผด็จการแต่ละบุคคลปกครองโดยไม่ต้องรับโทษ Citadel กับ Gastown ในภาพยนตร์เรื่อง”Mad Max: Fury Road” ในปี 2015 อันน่าทึ่งในปี 2015 เป็นภาพสมมติที่ดี ตัวอย่างในชีวิตจริงมีให้เห็นในโซมาเลียที่ครั้งหนึ่งเคยถูกปกครองโดยแทบไม่ได้ ซึ่งเป็นเวลาเกือบ 20 ปีจนถึงปี 2012 ตามที่เจ้าหน้าที่ของสหประชาชาติอธิบายไว้ว่า “ขุนศึกติดอาวุธ (เคย) ต่อสู้กันเองแบบกลุ่ม”
นิยายและชีวิตจริง
อันที่จริง โทเปียทางการเมืองมักมองเห็นได้ง่ายกว่าโดยใช้เลนส์ของนิยาย ซึ่งเกินจริงพฤติกรรม แนวโน้ม และรูปแบบเพื่อทำให้มองเห็นได้ชัดเจนขึ้น
แต่เบื้องหลังนิยายมักมีความสัมพันธ์ในโลกแห่งความเป็นจริงอยู่เสมอ ออร์เวลล์ นึกถึง สตาลิน ฟรังโก และฮิตเลอร์เป็นอย่างมากเมื่อเขียน “1984”
Atwood ซึ่งนักวิจารณ์วรรณกรรมเรียกว่า ” ศาสดาพยากรณ์แห่งโทเปีย ” เมื่อเร็ว ๆ นี้นิยาม dystopiaว่าเมื่อ “[W] ผู้ปกครองและผู้ประท้วงเข้ายึดครอง บางคนลืมไปว่าทุกคนคือผู้คน ศัตรูถูกสร้างขึ้น ถูกใส่ร้ายป้ายสี และลดทอนความเป็นมนุษย์ ชนกลุ่มน้อยถูกข่มเหง และ สิทธิมนุษยชนถูกผลักไปที่กำแพง”
บางส่วนอาจเป็นตามที่ Atwood กล่าวเสริมว่า “จุดที่เราอาศัยอยู่ตอนนี้”
แต่สหรัฐอเมริกาไม่ใช่โทเปีย มันยังคงมีสถาบันประชาธิปไตยที่ทำงานอยู่ หลายคนในสหรัฐอเมริกาต่อสู้กับการลดทอนความเป็นมนุษย์และการกดขี่ข่มเหงชนกลุ่มน้อย ศาลกำลังพิจารณาคดี สภานิติบัญญัติกำลังผ่านร่างกฎหมาย สภาคองเกรสไม่ได้ถูกสั่ง พักงาน และ ไม่มีสิทธิขั้นพื้นฐานของหมายเรียก – การคุ้มครองการกักขังอย่างผิดกฎหมายโดยรัฐ – (ยัง) ถูกระงับ (ยัง)
วิกฤตเป็นโอกาส
และยังคง. คำเตือนที่พบบ่อยประการหนึ่งคือวิกฤตครั้งใหญ่สามารถครอบคลุมถึงการย้อนกลับของระบอบประชาธิปไตยและการตัดทอนเสรีภาพ ใน “The Handmaid’s Tale” ของ Atwood วิกฤตทางการแพทย์เป็นข้ออ้างในการระงับรัฐธรรมนูญ
ในชีวิตจริงก็เช่นกัน วิกฤตการณ์ต่างๆ เอื้อต่อการหักหลังของเผด็จการ ในฮังการี การระบาดใหญ่ได้เร่งการคลี่คลายของระบอบประชาธิปไตย สภานิติบัญญัติให้อำนาจแก่นายกรัฐมนตรีวิกเตอร์ ออร์บาน นายกรัฐมนตรีวิกเตอร์ ออร์บาน ในการปกครองโดยกฤษฎีกา แต่เพียงผู้เดียวโดยไม่มีกำหนดศาลล่างถูกระงับและจำกัดเสรีภาพในการพูด
อันตรายที่คล้ายคลึงกันมีอยู่ในหลายประเทศที่สถาบันประชาธิปไตยถูกทำลายหรือเปราะบาง ผู้นำที่มีแนวโน้มเผด็จการอาจถูกล่อลวงให้ยกระดับวิกฤตเพื่อรวมอำนาจ
แต่ก็ยังมีสัญญาณเชิงบวกสำหรับประชาธิปไตย
ป้าย ‘เราอยู่ในนี้ด้วยกัน’ เขียนด้วยชอล์กบนทางเท้าหน้าศูนย์การแพทย์ NYU Langone ระหว่างการระบาดของ coronavirus เมื่อวันที่ 22 เมษายน 2020 ในนิวยอร์กซิตี้ เก็ตตี้/จอห์น แลมพาร์สกี้
ผู้คนมารวมตัวกันในรูปแบบที่ดูเหมือนเป็นไปไม่ได้เมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมา ทุนทางสังคมนี้เป็นองค์ประกอบสำคัญในระบอบประชาธิปไตย
ในด้านการเมือง ผู้มีสิทธิเลือกตั้งเบื้องต้นในรัฐวิสคอนซินเสี่ยงชีวิตเพื่อใช้สิทธิในการเลือกตั้งในช่วงที่มีการระบาดใหญ่ พลเมืองและภาคประชาสังคมกำลังผลักดันรัฐบาลกลางและระดับรัฐให้ประกันความปลอดภัยและความสมบูรณ์ในการเลือกตั้งในการเลือกตั้งขั้นต้นที่เหลือและการเลือกตั้งในเดือนพฤศจิกายน
แม้จะเงียบอย่างน่าขนลุกในที่สาธารณะ แม้ว่าจะมีการเสียชีวิตที่ป้องกันได้ซึ่งควรจะหนักใจในมโนธรรมของเจ้าหน้าที่ของรัฐ แม้ว่าจะมีแนวโน้มเผด็จการของผู้นำมากเกินไป แต่สหรัฐฯ ก็ยังไม่ใช่โทเปีย
ใช้เมฆมากเกินความหมายของคำ โทเปียในตำนานเตือนถึงอนาคตที่ป้องกันได้ คำเตือนเหล่านี้สามารถช่วยป้องกันการล่มสลายที่แท้จริงของระบอบประชาธิปไตยได้บาคาร่าออนไลน์
